Living on Moreton Island :-)

Good day everyone,

Hierbij weer even een blog, omdat er grote veranderingen in onze reisplannen gaande zijn! De meeste van jullie zijn er waarschijnlijk al wel van op de hoogte: we hebben namelijk full-time werk (voor ons beiden) gevonden op een eiland vlakbij Brisbane, het Tangalooma Island Resort op Moreton Island in de afdeling Housekeeping. Een kleine bijkomstigheid is dat we hier minimaal 4 maanden moeten werken, waardoor we onze reisplannen hebben moeten aanpassen en de totale reistijd hebben verlengt met 6 maanden. We willen nog zoveel dingen doen in Australië en Azië dat we denken nog wel een half jaar extra nodig hebben. We gaan dus ons hele jaarvisum in Australië gebruiken om vervolgens nog 6 maanden in Azië rond te reizen. Wat een straf!

Zoals jullie weten uit de vorige blogs is het elke keer wel lastig geweest om voor ons beiden werk te vinden. In Brisbane hadden we ondertussen al wel werk gevonden. Zo heeft Bas nog flink wat uren kunnen werken bij Grace (het verhuisbedrijf waar hij ook in Melbourne werkte) en heeft Kim kunnen werken bij Startrack op het vliegveld. Hier moest ze pakketjes (ook hele grote en zware) van een lopende band ordenen en op pallets stapelen. Het verdiende goed, $ 25 per uur, maar het was vaak maar 4 of 5 uurtjes per dag. Ook was het voor ons beide elke dag maar weer afwachten of we de volgende dag werk hadden (casual work) wat het erg onzeker maakte, plus dat het met reizen (en het hebben van maar één auto/campervan) erg lastig was. Zo moest Bas soms al om 7 uur beginnen en nam hij de campervan mee naar zijn werk (zijn werk was niet te bereizen met openbaar vervoer), terwijl Kim pas om 10 uur moest beginnen en vanaf 6.30 uur al huisloos was en al die tijd moest wachten.

Op een gegeven moment kwamen we twee Nederlanders tegen, Tess en Sally, op de camping in Brisbane. Zij stonden hier omdat ze de volgende dag zouden vertrekken naar het Tangalooma Island Resort voor werk. Wij vertelden dat wij het zo lastig vonden om werk te vinden en zij vertelden over het eiland en het werk wat ze daar zouden gaan doen. We werden toen helemaal enthousiast en hebben diezelfde avond direct een mailtje gestuurd naar de HR afdeling. Tess en Sally hadden binnen drie dagen al een mail terug gekregen, maar wij kregen maar geen antwoord. Op een gegeven moment waren er al twee weken voorbij en hadden we de hoop al een beetje op gegeven. Totdat we vrijdag 9 mei werden gebeld. Of we 14 mei konden komen! Eeehmm: Jaaaaa!!

14 mei zijn we ’s ochtends om 7.00 uur met de boot naar het eiland gevaren. Vol gepakt met allerlei spullen (het gaat nog heel lastig worden als we straks geen campervan meer hebben en alles in onze backpacktas moet). Gelukkig konden we onze campervan gratis op een bewaakte parkeerplaats op het vaste land laten staan. Die dag hebben we allerlei formulieren moeten invullen, hebben we een rondleiding gehad en is ons voor gedaan hoe je een kamer moet schoonmaken. De volgende dag zijn we direct begonnen met werken. De eerste (ongeveer) 10 dagen zit je in training en loop je met iemand mee, daarna kun je alles zelf. Het werk is goed te doen, we kunnen veel uren maken, we hebben veel aardige collega’s en we hebben een geweldig uitzicht vanaf onze werkplek(ken)! Ook hebben we een eigen kamer met eigen badkamer (wat ook wel weer lekker is na maanden in de campervan te hebben geleefd) en is er 3 keer per dag een soort lopend buffet voor het personeel. Tot slot leven we op een geweldig mooi eiland waar echt van alles te doen is (kijk maar is op de website http://www.tangalooma.com). Zo hebben we afgelopen zondag wilde dolfijnen gevoerd en zijn we naar de zandduinen geweest. We hebben ons ook opgegeven voor het Dolphin Care Team, de uniformen zijn binnen en hopelijk kunnen we snel met de training beginnen. We gaan dan de groepen begeleiden bij het voeren van dolfijnen in het water, betaald met dolfijnen werken yeah!

Het weekend voordat we naar het eiland vertrokken hebben we nog wat leuke activiteiten gedaan (nu het nog kon, voordat we keihard aan het werk moesten). Zaterdag zijn we het centrum van Brisbane in geweest. We hebben lekker door de stad geslenterd, op een terrasje gezeten, muzikanten/ artiesten op straat bekeken en we zijn in een groot reuzenrad ’The Wheel of Brisbane’ geweest. Zondag zijn we naar Lone Pine Koala Sanctuary geweest; een dierentuin met bekende Australische dieren. Heel erg leuk!! Ze hadden superveel tamme kangaroos die rond hupten in een afgezet weiland en waar je bij in mocht om ze te voeren en met ze op de foto te gaan. Zijn hele leuke foto’s geworden ;-) Ook kon je (tegen betaling) met een koala op de foto! Wat een schattige beestjes zijn dat, echt super lief! Verder hadden ze allerlei reptielen, vogels (ook onze enge Kookaburra haha), de Tasmanian devil, vleermuizen, de platopus en heel veel koala’s natuurlijk ;-) 

Op de terugweg van de Lone Pine Koala Sanctuary vloog er nog een enorm beest bij ons in de auto (Bas had zijn raampje open)! Bas zag hem in zijn ooghoek naar binnen vliegen. Hij zat achterin achter het gordijntje, we konden niet zien wat het was, maar in de schaduw leek het een enorm beest! Hij maakte ook zo’n sissend geluid en probeerde achter het gordijntje vandaan te komen. Wij zaten dus voorovergebogen in de auto uit angst dat hij op ons af zou vliegen, hihi. Toch maar even van de snelweg afgegaan: bleek het een hele grote libelle te zijn (had erger gekund). Met veel moeite het beestje ongedeerd de auto uit weten te krijgen, de vrije wereld in.

Tot slot nog een echt Bas-actie verhaal (toen we nog op de camping in Brisbane stonden). Het was ’s avonds al wat later, we hadden de boodschappen al gedaan en het avondeten al op toen Kim er achter kwam dat ze nog make-up wattenschijfjes nodig had. Wij samen nog even snel naar de supermarkt om ze te halen. Toen we terug liepen had Bas het tasje met de wattenschijfjes vast en zat met het tasje om zijn vinger te draaien. Ze waren in het winkelcentrum met een grote verbouwing bezig en je raadt het al het tasje vliegt van Bas zijn vinger af. Bovenop het plafond; weg wattenschijfjes. We keken omhoog en daarna keken we elkaar aan van oooeeps en moesten daarna heel hard lachen. Nouja helaas, dan maar weer terug om nieuwe te halen. Bij de kassa stond een man af te rekenen met een veiligheidsvestje- en helm. We dachten misschien is hij wel aan het werk en heeft hij een ladder zodat we het er af kunnen halen. Wij het verhaal uitgelegd en ja hij wilde ons wel helpen. Wij stonden op de plek te wachten totdat we ineens allerlei gepiep aan hoorden komen. Komt die man met een enorme hoogwerker aangereden (zie foto). Wij lachen. Eenmaal bij het plafond kon de man niets vinden en vroeg aan ons wat het precies was. Wij zeiden dat het een boodschappentasje was waarop hij verbaasd keek (dat lag er wel). De man had waarschijnlijk verwacht dat het om iets waardevollers ging. We hebben maar niet gezegd wat er in het boodschappentasje zat…

Zo dat was de blog dan alweer, tot de volgde keer maar weer :-)

We missen jullie!!!

Cheers vanuit het prachtige Moreton Island!

Bas & Kim