Bula Fiji: Kava, Island hopping and swimming with sharks

Bula!

Hierbij weer een reisverslag, en dit keer niet geschreven tijdens wat verloren uurtjes tussen het harde werken door, maar vanuit een ligbed bij het zwembad in het prachtige Fiji. Ja ja, het werken zit er op en het is nu weer tijd om te genieten :-) 10 oktober was het einde van ons 1-jarig Work- and Holiday visum (ja we zijn een jaar onderweg!), dus het was tijd om nieuwe plannen te maken. Het einde van een visum betekend dat je het land moet verlaten, maar doordat we bijna 5 maanden op Moreton Island hebben gewerkt, hebben we onze trip in Australië niet af kunnen maken. Daarom willen we graag op een toeristenvisum onze reis vervolgen en vanaf Brisbane omhoog reizen naar Cairns, Darwin en vervolgens Alice Springs en Ayers Rock. Het enige probleem was, dat als we het visum in Australië zouden aanvragen, dit ons AUS $335 p.p. zou kosten. En als je een toeristenvisum aanvraagt van buiten Australië, is het gratis. Conclusie: we moesten het land even uit. En waar kun je dan beter heen dan Fiji?!

Voordat we beginnen met onze geweldige belevenissen in Fiji gaan we eerst nog even terug naar Tangalooma. Want wat waren de laatste loodjes zwaar! Het werk begon ons te vervelen, het werd steeds warmer en steeds drukker en voor een boel collega’s zat hun werktijd er op. De laatste twee weken van september waren schoolvakantie in Australië, wat topdrukte inhield. We kregen weer minder tijd om een kamer schoon te maken (wat normaal alleen in het weekend is, maar nu twee weken lang) en we maakten lange dagen. Doordat er minder personeel was, moest het personeel wat er wel was, na het schoonmaken ook nog in de laundry blijven. Eerder was het zo dat iedereen langer wilde blijven (meer uren is immers meer geld), maar iedereen was zo uitgeput dat bijna niemand dit meer wilde (wij natuurlijk wel!). Het was soms zelfs zo dat sommige mensen bijna verplicht moesten blijven. De omgekeerde wereld: eerder moest je soms vechten om een plekje, nu werd je toch wel vriendelijk verzocht het team te helpen! Hierdoor kwamen we op dagen van 11,12 of 13 uur en werkweken van 60/70 uur. We zijn zelfs een keer na het voeren van dolfijnen terug gegaan naar de laundry. Ook wij waren uitgeput, maar we dachten maar aan één ding: geld!

Gelukkig hebben we tussendoor nog wel leuke dingen gedaan. Zo zijn de newly weds Mark en Stefanie (vriendin van Kim), tijdens hun huwelijksreis, bij ons langs geweest! Dit was voor Kim heel bijzonder, omdat ze hun bruiloft in Nederland heeft moeten missen. Samen hebben we echt een super tijd gehad en het was erg leuk om ze het eiland te kunnen laten zien. Dinsdagavond 16 september kwamen ze aan met de boot, waarna ze bijna direct het water in moesten om dolfijnen te voeren. Helaas was het weer zo slecht (storm) dat het dolfijnen voeren niet echt de ervaring was zoals het normaal gesproken hoort te zijn (ook de foto was mislukt). Het leuke eraan was wel dat het bijna zwemmen met dolfijnen was, omdat de golven zo hoog waren. Na ons te hebben omgekleed hebben we gezellig bijgepraat (en dat duurt even als je elkaar bijna een jaar niet hebt gezien ;-)) en hebben we een pizzatje gegeten. 

De volgende dag was het P&O Day (wat inhoudt dat gasten van een cruiseschip op het eiland zijn) waardoor het erg druk, maar ook er gezellig op het eiland was. We hebben Mark en Stefanie eerst een tour gegeven door de Laundry (onze werkplek) en zijn daarna gaan sandboarden. Dit is een activiteit die je normaal gesproken boekt bij Tanga Tours, maar wij hadden zelf sandboards kunnen regelen (alleen maar leuker omdat je zo vaak kunt gaan als je zelf wilt en niet gebonden bent aan een groep). Het enige was dat we zelf naar de dessert moesten lopen, maar op deze manier konden we Mark en Stefanie ook een stukje van het eiland laten zien. Na het sandboarden hebben we lekker geluncht, genoten van de gezelligheid van P&O Day en vervolgens gechilld aan het strand. ’s Avonds hebben we heerlijk gebbqt (waar wij echt van genoten hebben na wekenlang staff food) en hebben we nog een keer samen dolfijnen gevoerd. Dit keer was was het water kalm en is de foto gelukt, jeeeeej!!! Later op de avond was er een feestje in de bar wat erg gezellig was. 

De dag erna hebben we, na te hebben uitgeslapen en ontbeten, een wandeling gemaakt naar de wrecks. Vervolgens zijn we de uitdaging aangegaan op de Segway. Dit ziet er echt veel makkelijker uit dan het is! Je bestuurt de Segway met je balans en gewicht. Als je naar voren leunt gaat hij vooruit en als je naar achter leunt gaat hij achteruit. Je stuurt door het stuur naar rechts of links te bewegen. Na wat te hebben geoefend waren we klaar om te gaan. Kim ondervond wat problemen met haar Segway, bij die van haar zat een soort van beveiliging ingebouwd. Als ze te ver naar voren leunde, waarbij je dus de snelheid van de vooruit ‘knop’ opvoert, drukte hij haar (als soort beveiliging) achteruit. Dit voelt heel onnatuurlijk, naar voren leunen en tegelijkertijd ook naar achteren, waardoor je het gevoel hebt dat je er af valt, waardoor je nog meer naar voren leunt. Toen we vervolgens over het hobbelige zand reden, ging het dan ook mis (enorme leedvermaak voor bas uiteraard ;). Ze viel er af en kwam met haar been onder het wiel terecht, welke nog doorspinde, waardoor ze een afdruk van het wiel in haar kuit had staan. Oeps gewoon van een Segway afgevallen, blunder, haha! Gelukkig niet veel aan de hand en toen Kim gewisseld was met de Segway van Bas ging het een stuk beter. Toen zat het er al weer op voor Mark & Stefanie. De dagen zijn voorbij gevlogen, maar we hebben het erg leuk gehad.

Verder hebben we tussen het werken door nog een aantal feestjes gehad. Zoals eerder genoemd, voor een boel collega’s zat de werktijd erop waardoor we vele afscheidsfeestjes hadden. Sommige van jullie hebben misschien wel wat foto’s op Facebook voorbij zien komen van een piratenfeestje (sommige niet hele charmante foto’s), dit was een verjaardagsfeestje. En we hadden nog een eigen afscheidsfeestje met de andere twee Nederlanders; Tess en Sally. We hebben dit gevierd in het huis van een aantal vrienden (en collega’s) van ons en het was echt een super feest. Op de foto’s is wel te zien dat er ‘aardig’ wat mensen waren op komen dagen. De dag na het feest, 8 oktober, was onze laatste werkdag (een niet hele fijne werkdag met zo’n enorme kater).

En toen was het Fiji time (wat betekend relax, doe rustig aan). Vrijdag 10 oktober vlogen we van Brisbane naar Nadi. Nadi is de twee na grootste stad op het eiland Viti Levu, de hoofdstad van het eiland is Suva. Aangekomen op het vliegveld werden we opgehaald door een taxi en vervolgens afgezet bij het Wailoaloa Beach Resort. Wat wij niet wisten was dat het deze dag Fiji dag was, waarbij de Fijianen vieren dat ze sinds 1970 onafhankelijk zijn. Ook op het resort werd dit gevierd door middel van een ceremonie, het drinken van Kava en door te zingen en te dansen. Tijdens de ceremonie hadden ze een chief nodig, en je raad het al; Bas werd uitgekozen als chief. Hij moest de hele avond bij de Fijianen op het kleedje zitten en werd volop gevoerd met Kava (zie foto’s). Kava is een drankje dat wordt gemaakt van kruiden (wortels van een plant) gemengd met water. Het is een soort drugs en is verboden in Europa. Het ziet er uit als modder en het smaakt niet bepaald lekker (vandaar dat Bas naast zich ook nog een biertje heeft staan ;-)). De volgende dag hebben we Nadi bezocht. Het stadje is niet heel groot en de meeste winkelpanden zien er oud en vervallen uit. Ook zijn we hier naar een lokale markt geweest, waar het er nog wel heel ouderwets aan toe gaat (zie foto’s). Ook het meerendeel van de huizen ziet er erg vervallen uit (soms zijn het een aantal platen die het een huis maken), en zouden voor ons nog niet eens dienen als schuur.

Verder hebben we een paar dagen lekker rustig aan gedaan en lekker bij het zwembad gelegen. Daarna was het tijd om te gaan eiland hoppen op de Yasawa eilanden ten westen van Fiji. Fiji bestaat namelijk uit meer dan 300 eilanden dus eiland hoppen is een must do! Maandag 13 oktober werden we opgehaald met de bus die ons vervolgens naar Port Denarau reed. Toen we door deze buurt reden zagen we waar het geld wél zat. Enorme grote, luxe huizen met hekken erom heen en enorme auto’s op de oprit. Arm en rijk is dus behoorlijk verdeeld. Na onze koffer te hebben afgeleverd liepen we naar de boot. We hadden van te voren al uitgezocht welke eilanden en welke resorts we wilden bezoeken, maar ze wilden het nog niet voor ons vast leggen. Dit omdat veel mensen tijdens de trip vaak hun keuze veranderen, mede doordat ze verhalen horen van medereizigers. 

Wij hadden hele goede verhalen gehoord over het resort ‘Barefoot’ op Drawaqa Island, dus dit werd het eerste eiland waar we naar toe gingen. En wat was het een paradijsje! Ook deed het eiland zijn naam eer aan, doordat alle paden/weggetjes van zand waren liepen we alleen maar op blote voeten. We hadden ons eigen huisje (al was dit wel erg basic), maar gedeelde badkamer faciliteiten (aparte hokjes voor wc’s en (koude) douches en een wastafel met spiegel midden in de natuur, wat er wel grappig uit zag). Ondanks dat het basic was paste dit wel bij de stijl en manier van leven op het eiland. Op elk eiland kregen we ontbijt, lunch en avondeten. Dit was altijd op vaste tijden en werd aangekondigd door tromgeroffel op een soort van houten bak. Overdag waren er aan aantal gratis activiteiten of kon je betaalde activiteiten doen. Wij hebben een medicijnen rondleiding gedaan, waarbij over verschillende soorten bomen werd uitgelegd hoe ze vroeger werden gebruikt als medicijn. Altijd handig om te weten als je een keer op een onbewoond eiland crasht ;-)

Het tweede resort waar we heen gingen was ‘Long Beach Resort’ op Matacawalevu Island. Ook dit eiland deed zijn naam eer aan, want het had een enorm lang strand. Het resort werd gerund door een familie en was een stuk kleiner opgezet dan de andere resorts, waardoor het ook een stuk persoonlijker was. Daarnaast beperkten ze het aantal gasten tot maximaal 14. Dit kwam mede doordat ze met waterproblemen kampten. Het had namelijk voor 6 maanden niet geregend op de Yasawa eilanden, waardoor het overal heel droog was. Het regenwater gebruiken ze voor drinkwater en water om te douchen, maar omdat het water op was kwam er bij ons zout water uit de kraan (niet heel lekker voor je haar en om tanden mee te poetsen).Vanaf de dag dat we op het resort aankwamen hebben we heel veel activiteiten gedaan. 

We begonnen de middag met een kokosnoot demo. Chris (de man van de activiteiten) liet ons allereerst een traditioneel huis in Fiji zien, welke grotendeels van kokosnootbomen worden gemaakt. Het geraamte is van de stam, de stammen worden aan elkaar gebonden met uit kokosnoot gemaakt touw, de binnenkant van het dak is van gevlochten bladeren en ook de buitenkant van het dak is van de bladeren. Vervolgens was het tijd om de kokosnootboom te beklimmen. Chris deed het eerst voor en vertelde daarbij hoe je kan zien wanneer een kokosnoot rijp is. De groene kokosnoten zijn nog niet rijp en zijn daarom voornamelijk gevuld met kokosnootmelk. De donkerbruine kokosnoten zijn wel rijp, waardoor er veel meer en veel hardere kokos in zit en minder kokosnootmelk. Ook vallen de donkerbruine kokosnoten sneller uit de boom bij bijvoorbeeld wind, omdat het punt waarmee ze bevestigd zitten in de boom minder flexibel is dan bij de groene kokosnoot. Na de uitleg en het naar beneden gooien van een aantal kokosnoten was het tijd voor ons om in de boom te klimmen, maar wij waren te bang om naar beneden te vallen en naar huis te moeten bellen van:’ Ja eh.. we hebben al allerlei extreme activiteiten gedaan, maar we hebben ons been gebroken bij het beklimmen van een kokosnootboom’. 

Vervolgens zijn we een stukje over het eiland gelopen waarbij we ‘boodschappen’ hebben gedaan. We hadden al een aantal kokosnoten in ons (van kokosnoot bladeren gevlochten) mandje en vonden daarnaast nog mango’s, papaja’s en lime. Vervolgens liet Chris ons zien hoe je de harde schil van een kokosnoot er af kunt krijgen. Dit doen ze door middel van een stok die schuin is afgezaagd: je tikt met de zwakke kant van de kokosnoot op de stok waardoor er een gat in komt, vervolgens beweeg je de kokosnoot heen en weer net zo lang tot het stuk er af komt. Na een aantal kokosnoten te hebben ontleed, hebben we de kokos uit de noot geschraapt. Erg lekker om te eten! Daarna was het tijd voor de papaja. Papaja is op zichzelf niet heel lekker om te eten, maar als je het een beetje prakt en mengt met kokosnootmelk en lime is het echt heerlijk! Lekker lopen smullen dus met ingrediënten uit eigen tuin. ’s Avonds zijn we met ons groepje (ziet foto) met de boot een stukje de zee opgevaren en hebben we naar de zonsondergang gekeken. Vervolgens hebben we na het avondeten zelf Kava gemaakt. We moesten de plant helemaal fijn stampen met een grote ijzeren stamper in een ijzeren bak. Daarna hebben we bij een kampvuur op het strand, onder het genot van een ‘Kavatje’ (nee het is zeker geen genot) gezellig gekletst. 

De volgende dag hebben we in de ochtend gesnorkeld in Blue Lagoon. Een prachtige omgeving met natuurlijk weer azuurblauw water. We kregen van het personeel een stukje brood mee waardoor we werden omgeven door vissen. In de middag heeft Kim een kokosnootring (om even in kokosnoot termen te blijven) gemaakt. Leuk om te doen en een leuk aandenken aan het eiland. Vervolgens hebben we het dorpje en de school verderop op het eiland bezocht. Het dorpje zag er erg arm en slobberwijkachtig uit en ook de school is niet hoe wij het in Nederland gewend zijn. Ondanks dat zagen de kinderen er vrolijk en gelukkig uit. We werden zeer hartelijk ontvangen en zijn drie klassen langs geweest. De kinderen hebben voor ons gezongen en in de laatste klas zelfs voor en met ons gedanst. Echt een super leuke ervaring!

De dag erna was het weer tijd om naar het volgende eiland te hoppen. Dit keer naar het Blue Lagoon resort op Nacula Island, een ‘beetje’ prijzig, maar dan zit je ook wel in het paradijs van het paradijs. Wat was het hier geweldig mooi! We hadden een eigen privé villa met een regendouche in de buitenlucht, het zwembad lag bij ons voor de deur, iets verderop was de azuurblauwe zee en ook het eten was buitengewoon lekker. Op de andere resorts kreeg je vaak een bordje voorgeschoteld of was er een lopend buffetje tijdens de lunch, maar hier hadden we gewoon een menukaart waarbij we konden kiezen. We hebben voornamelijk veel gechilld bij het zwembad en de zee en onze tweede dag op het eiland hebben we twee duiken gemaakt. De duiken waren super mooi. Bij de eerste duik draaide het vooral om het spotten van haaien, welke we ook direct zagen vanaf het moment dat we naar beneden doken (Grey Reef Sharks). Tijdens de tweede duik hebben we vooral prachtig mooi en kleurrijk koraal gezien. Erg gaaf!

Na het eiland hoppen hebben we 3 dagen een auto gehuurd om rond het hoofd eiland, Viti Levu, te rijden. Een enorme 4x4 die we uiteraard goed getest hebben met offroad tracks. We zijn begonnen in Nadi en vanaf daar via de Coral Coast en Pacific Harbour naar de hoofdstad Suva gereden. Onderweg zijn we natuurlijk een aantal keer gestopt om wat mooie fotootjes te schieten. Ook zijn we Pacific Harbour ingegaan, omdat we hadden gehoord van de beroemde Shark Dive. We hadden dit natuurlijk al in Blue Lagoon Resort gedaan, maar we hadden hier alleen maar de Grey Reef Shark gezien en we wilden graag de Bull Shark zien. We zijn de duikshop Aqua Trek binnen gegaan en die konden garanderen dat je tijdens de duik een Bull Shark zou zien. Het probleem was alleen dat ze tot zaterdag volgeboekt zaten (wij waren daar op een maandag). We hebben direct maar voor zaterdag geboekt en zijn daarna op zoek gegaan naar accommodatie voor dat weekend. Na de dingen te hebben geregeld zijn we door gereden naar Suva. Hier hebben we één nachtje overnacht. De volgende dag zijn we Suva in geweest. Suva is de hoofdstad van Fiji en is dan ook een stuk groter, moderner en minder vervallen (qua winkels) dan Nadi. Vervolgens zijn we doorgereden naar het noorden via de plaatsjes Korovou, Lawaki, Tavua en Lautoka terug naar Nadi. Het hoofd eiland van Fiji is zo klein dat we dit makkelijk in één dag konden doen. Onderweg kwamen we door heel veel kleine dorpjes die ook weer uit vervallen huisjes bestonden. Wat ons opviel is dat er heel veel mensen langs de weg staan of lopen, waarbij je echt dacht: ‘Wat doen ze daar?!’. Ook moesten we oppassen voor paarden, koeien of honden op de weg. En natuurlijk voor de politie. We hadden de hele trip nog geen enkele keer politie gezien, maar net op het moment dat Bas twee auto’s aan het inhalen was werd hij gecheckt door een lasergun. We werden aan de kant gezet en de politieagent wilde ons een bon geven. Bas had namelijk 24 km te hard gereden! Terwijl de politieagent de bon aan het schrijven was, waren wij flink aan het balen natuurlijk. 24 km te hard, dat zal een flinke boete worden.. Toen hij terugkwam gaf hij ons de bon en liep direct weg. Wij keken op de bon en zagen twee bedragen staan FJD $ 40 en FJD $ 500. Ja welk bedrag was het nou? We waren bang voor het ergste en dachten FJD $ 500, maar we wisten het niet zeker dus Bas is terug gelopen naar de politieagent om het te vragen. Wat bleek, de boete was MAAR FJD $ 40!! De FJD $ 500 was het bedrag tot waar het kon oplopen als je de boete niet binnen de tijd zou betalen. Wat hebben wij hard gelachen om dit bedrag, dit is namelijk €16 ! De laatste dag dat we de auto hadden zijn we het Koroyanitu National Heritage Park in gereden. Hier konden we de offroad kwaliteiten van de auto flink aan de tand voelen aangezien je flink de bergen ingaat.

Vrijdag 24 oktober was het tijd om weer terug naar Pacific Harbour te gaan, omdat we zaterdag de 25e met haaien zouden gaan duiken. We hebben de bus genomen vanuit het busstation in Nadi, welke erg goedkoop maar ook erg overvol was, maar de rit was goed te doen. We zijn het plaatsje zelf even in geweest; een leuk opgezet en gezellig plaatsje, maar een beetje uitgestorven. De volgende dag was het tijd voor de Shark Dive. Na onze duikspullen te hebben uitgezocht gingen we met de boot naar de duikplek. Vanaf de boot moesten we via een touw naar beneden, waarna je achter een soort muurtje moest zitten. We waren met een behoorlijke grote groep, maar doordat iedereen naast elkaar stond/zat had je geen last van elkaar. Aan de andere kant van het muurtje zwommen zo ongelofelijk veel vissen en haaien, echt onbeschrijfelijk! Je weet niet waar je moet kijken. Er waren twee mannen die die haaien voerden. Ze droegen ijzeren handschoenen en hadden een grote groene vuilniscontainer met zich mee, waar enorme vissenkoppen inzaten. Rondom die vuilnisbak zwommen ontelbaar veel vissen. Vlak voor het muurtje waar wij zaten, zat een man die de haaien voerde. Je verwacht dat de haaien de vissenkoppen uit zijn hand zouden grissen, maar het tegenovergestelde was het geval. Ze waren juist heel voorzichtig en zwommen soms gewoon langs zonder de vissenkop te pakken. Minder hebzuchtig dan de dolfijnen kun je wel zeggen. Later vertelde de duikinstructeur ook dat haaien normaal gesproken alleen jagen en dat ze zich in een grote groep met haaien een beetje geïntimideerd voelen. Het is zelfs zo, dat wanneer een jonge haai nieuw in de groep komt, het een aantal weken duurt voordat hij de vis uit de handen van de voerder durft te pakken. Het duiken met haaien heeft echt onze mening over haaien veranderd. Door de dingen die je over haaien hoort denk je dat ze heel agressief en gevaarlijk zijn (dat zijn ze ook zodra ze een prooi hebben), maar als je ze daar zo kalm en relaxt ziet zwemmen is het heel anders. Ze zien mensen dan ook niet als prooi. Toch als je daar zo zwemt en een haai zwemt vlak langs je heen denk je wel van:’ Het is en blijft wel een haai’. De instructeur had ons vertelt; als een haai naar je toe zwemt dat je hem dan aan moet blijven kijken. Dat hebben we dan ook maar trouw gedaan ;-) In totaal hebben we twee duiken gedaan. De eerste duik was ongeveer 25 tot 30 meter diep en de tweede duik was 18 meter. Beste duiken die we tot nu toe hebben gemaakt!

Na ons avontuur in Pacific Harbour zijn we weer met de bus terug gegaan naar Nadi. Vanuit daar hebben we een dagtour geregeld naar Robinson Crusoe Island. Dinsdag 28 oktober werden we met een busje opgehaald en zijn we vervolgens met een klein bootje naar het eiland gevaren. Dit eiland lag, anders dan de Yasawa eilanden, heel dicht bij het vaste land. Op het eiland kon je allerlei activiteiten doen: snorkelen, kajakken, paddleboarden, kokosnoot demo, lovo digging en fire walking. Lovo digging is ondergronds koken (zie foto) en bij fire walking gingen ze op de hete kolen staan. Na de lunch was het tijd voor een dans- en vuurshow. Erg leuk en vrolijk. Daarna zouden we schildpadden gaan kijken. De vrouw had een heel verhaal dat een collega van haar een schildpad had gezien en dat we moesten opschieten. Verder op het strand lag een hele hoop opgedroogd zeewier en daar zou de schildpad onderliggen. We moesten allemaal om het schildpad heen gaan staan en tot 3 tellen, waarbij zij met een stok het schildpad omhoog zou tillen. Raar als je er zo over nadenkt, dat kan helemaal niet, maar iedereen trapte erin. Wat bleek er zat een persoon onder het schild van het schildpad die iedereen liet schrikken. Tot slot hebben we een krab race gedaan. Iedereen kreeg een nummer, welke ook op een krabje was geschreven, en dat was dan jou krab (zie foto). Wel grappig hoe ze van zo iets simpels iets leuks kunnen maken.

30 Oktober zat onze ‘Fiji time’ er op en was het weer tijd om terug naar Aussie, Brisbane te vliegen. Hier zullen we eerst een aantal dagen terug gaan naar Moreton Island om onze vrienden nog een keer te kunnen zien, om het eiland zelf beter te bekijken (we zijn niet buiten Tangalooma geweest, maar Moreton is een heel groot en prachtig eiland) en zodat Bas zijn Rescue Dive Course kan doen (we kennen hier de duikinstructeur). Vervolgens zullen we onze reis vervolgen   naar het noorden van Australië. 

Tot zover deze reisblog. In de volgende kunnen jullie weer meer lezen over onze avonturen in Aussie.

We missen jullie (steeds meer)

Dikke kus

Bas & Kim

P.S. De foto’s zijn de vinden in het mapje ‘Moreton Island’ en het mapje ‘Fiji’